एखाद्याचं नशीब !

असतं हो एखाद्याचं नशीब.. , एखाद्या वेळी तरी जोरावर..!

    : 

    बर्‍याच वर्षानंतर, बायकोने एक दिवस सकाळीच माहेरी जायचे ठरवले.

    म्हटलं- 'बायको माहेरी जाते हो, जाऊ द्या..!'

    वरकरणी मी तिला भरल्या अंत:करणाने निरोप दिला.

    आणि वेळ न दवडता- दूरध्वनीवरून मी कार्यालयात एक दिवस आजारी-रजा टाकली.

    घरांत भयाण, पण कधी नव्हे ती हवी हवीशी वाटणारी शांतता ! आनंदी आनंद !

    अशा 'मंगलवेळी' मी स्वत: माझ्या हातांनी नाष्ट्यासाठी झटपट बटाटेपोहे केले. मस्त झाले.

    दुपारी 'चार वर्षे सासूची-' आणि 'मराठी माऊथ रडते पुढे !' या भन्नाट मालिका पाहिल्या.

    नंतर छानसा मसालेभात शिजवला, नजर लागाव्यात अशा व्यवस्थित गोलवर्तुळाकार पोळ्या भाजल्या, 

    मसालेदार वांग्याची रुचकर भाजी आणि चवदार आमटी केली,

    अहाहा ! सोबत चक्क खमंग कांदाभजीही तळली.

    आनंदाच्या भरात मी स्वरचित 'ती दूर दूर तेथे, स्वैपाक छान येथे' हे सुप्रसिद्ध गाणे गात,

    माझ्या स्वत:च्या हातांनी स्वैपाक कधी आटोपला, ते माझे मलाही समजले नाही !

    यथेच्छ जेवण झाल्यावर, मी प्रसन्न मुद्रेने माझा टक्कल-चंद्र प्रेमाने कुरवाळत, 

    स्वस्वैपाकाची स्वगत स्तुती करतच, काश्मीरपासून कन्याकुमारीपर्यंत ऐकू जाईल- अशी एक लांबलचक ढेकर दिली !

    नंतर संध्याकाळपर्यंत मंचकावर लोळत दूरध्वनीवरून मित्र-मैत्रिणीशी मनसोक्त गप्पाही मारल्या !

    जीवनात 'आनंद' 'आनंद' म्हणतात, तो यापेक्षा आणखी काही वेगळा असतो काहो ? '

    :

    अचानक, स्वैपाकघरातून एक भांडे ठणठणाट करीत, माझ्या पायावर येऊन आदळल्याने...

    मी खडबडून जागा झालो !

    बायकोचे जेवण होण्याची वाट बघतबघत लागलेल्या छानशा डुलकीतल्या "स्वप्ना"ला तडा गेला .

    " आज स्वैपाक छान केलात ! उठा, भांडी कधी घासणार आहात ? "

    - आपले स्वत:चे हात धूतधूतच बायकोने मला प्रश्न केला.

    असतं हो एखाद्याचं नशीब.. , एखाद्या वेळी तरी असेच झोपलेले !


लेखक: विजयकुमार देशपांडे